Met vakantie gaan kan een gelukzalig gevoel geven. Echter, je lichaam ondergaat dat aanvankelijk nog wel eens anders. Vooral als de kinderen nog mee gaan wordt het steeds spannender naarmate de vertrekdatum nadert. Je ploetert eerst nog door de periode “alles komt wel goed”. Die mening wordt overigens het meest gebezigd door hen die menen dat een ander wel zal zorgen dat alles op tijd georganiseerd is. Iemand uit het gezelschap maakt meestal een lijstje. Zo’n lijstje heeft iets voorwaardelijk.
Staat iets er niet op, dan kan je vakantie zomaar vergald zijn. Dat risico wil niemand nemen en dus groeit de lijst met de dag. Niet een beetje want een lijstje werk democratisch en iedereen mag er van alles aan toevoegen. Bijna niemand die let op de beschikbare ruimte in de auto of op de maat van de koffers.
De lijst inkrimpen
Als de medereizigers de boodschap bereikt dat echt niet alles meegenomen kan worden ontstaat er dramatiek. De vrouwelijke sectie van het reisgezelschap slaat aan het hyperven- tileren bij de gedachte zo’n 50% van de lijst geschrapt moet worden. “Je denkt toch niet dat ik elke dag hetzelfde aankan?” En dat is dan nog de meest milde reactie. Jongens zijn niet te beroerd om het onderling met enig hand- gemeen uit te vechten, maar uiteindelijk wordt de helft toch weer uit de koffer geplukt. En dat doet pijn! Te vroeg koffers inpakken leidt tot gezagsondermijning. Medereizigers en het beperkt zich niet alleen tot de kinderen, profileren zich als de beste insluipers.
Het ultieme doel is om met “voortschrijdend inzicht” elke avond, desnoods in de nacht, de selectie in de koffer aan te passen. Meer is daarbij populairder dan minder. Oplossing: doe de koffers op slot maar laat de codes niet
slingeren. Onthoud de codes zelf wel. Vergeten? Dan wordt het een breekijzer.
De vertrek dag nadert
Er moet nog van alles gedaan worden. De voorbereiding zou je al in vakantiestemming moeten brengen maar de kans dat je bloed- druk stijgt is groter. En dan zijn er ook nog lieden die hier gemakkelijk mee omgaan. Ze mikken in een koffer wat ze denken nodig te hebben onder het motto: “Ze zullen het daar ook wel verkopen”. Dit is typisch een aanpak van mensen die niet aan bepaalde artikelen gehecht zijn. Dit ras komt echter niet veel meer voor. Maar dan de meest geschonden belofte: “Maak je geen zorgen: “ik hoef niet meer dan een paar uurtjes op de zaak/kantoor/werk te zijn en dan kom ik gelijk naar huis”. In bijna alle gevallen is dit een pertinente leugen.
Een vaag vermoeden van tijd overschrijding ontstaat al bij het eerste telefoontje. “Het gaat lukken hoor! Ik stuur een SMS als ik in de auto/trein/bus stap”. Dan om 3 uur ’s middags een SMS: “Ik sta vast!” In de lift, op de trap, in de auto of bij een niet begripvolle leiding- gevende? Dit duidt op gedonder. Maar dan, je partner stapt uiteindelijk met een “smile” waar menig politicus nog wat zou kunnen leren, de woning binnen. Zonder blikken of blozen wordt de situatie afgedaan met: “Ik ben mooi een uur eerder thuis dan ik gedacht had.”
Deze opmerking is een soort ongewilde oorlogsverklaring. Zeker als deze gevolgd wordt door: “Laat mij de rest maar doen dan staan we op tijd in de startblokken”. Werkkleding wordt uitgedaan en iets makkelijks aangeschoten. Stress mag niet waarneembaar zijn. Dus kinderen in bad of naar de douche sturen, wat eten bij de Chinees halen, een rituele dans op de koffers uitvoeren, want ze willen maar niet sluiten. Hoe laat gaan we morgen rijden? Vier uur! Nacht of middag? Nacht? Welke malloot heeft dat bedacht? Dat was jij zelf. Stilte.
De laatste loodjes
Stel je hebt puberende kinderen en die vangen “4 uur in de nacht “ op. Paniek is te zacht uitgedrukt. “Dan moet ik als ik thuiskom gelijk in de auto stappen!” Of: “We hebben nog een klassenfeest en dat laat ik echt niet lopen”.
Het inladen van de auto verloopt dramatisch. Doe het de avond voor vertrek en het is een uitnodiging aan het dievengilde om de vakantiespullen te jatten en soms met de auto erbij. Het alternatief is ’s nachts voor het vertrek. Dan wordt de buurt wakker en gegarandeerd dat niet alles in de auto past. Op zo’n moment zou het voor de VN zelfs onmogelijk worden om te bemiddelen. Het is zes uur als het gaspedaal voor het eerst wordt ingedrukt. De buren voor de ramen maar zwaaien ho maar.
Iedereen heeft tekort geslapen, de stemming staat geen enkele conversatie meer toe en de pubers zijn kat lam. Dat wel. Voortaan met het vliegtuig lost niets op. Dezelfde tijd of eerder opstaan, koffers die te zwaar zijn en het vervoer naar Schiphol met vertraging. Als je deze column op je vakantie- bestemming leest ligt een dergelijke sores gelukkig helemaal achter je. Nu maar genieten dus!
30-07-2019 13:40