Gouda – Johan Weeber die tot voor kort in de Goudse gemeenteraad zat voor Gouda Positief baseerde zijn boek op ware gebeurtenissen tussen 2010 en 2018. “Uit respect voor sommige politici zijn bepaalde zaken in dit boek verzonnen. Uit respect voor de kiezers is al het overige zo waarheidsgetrouw mogelijk opgeschreven.”
Papieren Tijgers had even een zomerstop en gaat vanaf dit weekend weer verder. Het boek verschijnt als feuilleton in deGouda Digitaal en in deGouda app.
Voor wie de vorige hoofdstukken wil doorlezen kan dat hier op de Papieren Tijgers pagina lezen. Hier onder is hoofdstuk 12 te lezen.
12. Verkiezingsavond
Het is verkiezingsavond in het Huis van Solingen, zoals het hypermoderne stadhuis genoemd wordt. Het is verreweg het meest luxueuze kantoorgebouw van de hele stad, heeft ruim 50 miljoen euro aan gemeenschapsgeld gekost. Eén van de verkiezingsitems van onze nieuwe partij is dat wij dit pure geldverspilling vinden. Er staan genoeg lege kantoorpanden in de stad. De gemeente laat nu zelfs drie lege panden achter. Veel kiezers in Solingen zijn het met ons eens. Mijn politieke partner John Vroegop heeft een filmpje op YouTube gepubliceerd met een politieke song, getiteld ‘De weg naar de Hel’. Hierin wordt de draak gestoken met de gevestigde politieke elite die zo nodig dit stadspaleis, op kosten van anderen, voor de eigen organisatie wilde neerzetten. Het filmpje eindigt slecht gemonteerd met een afgevuurde raket die het Huis van Solingen in lichterlaaie zet. Onze politieke collega’s en journaliste Darinka Pieters spreken daar schánde van. Wij vinden andere zaken die in de gemeente gebeuren ten koste van inwoners en ondernemers vele malen schandelijker…
Er heerst vanavond een begrafenisstemming in het Huis van Solingen. De gevestigde politieke partijen staan bij elkaar te klitten in groepjes, en kijken chagrijnig onze kant, die van de nieuwkomers op. De partij van Bart Dreize van Stolz auf Solingen, ook nieuw, staat bij ons in de buurt. “Zo, Wevertje, zie je ze kijken en gluren, die linkse kliek? De kogel komt nu een keer van rechts hahahahaha”, zegt Bart tegen me op zijn kenmerkende manier van praten, een beetje schmierend. Ik glimlach terug: “Hoe laat komen de eerste uitslagen vanuit de wijken?” “Normaal gesproken hadden die er allang moeten zijn, maar ja, ze geloven hun ogen natuurlijk niet he? Ik zag Koorknaap de burgemeester net alweer zenuwachtig naar boven lopen, naar de tellers. Hou ze in de gaten Joop, als wij beide minder dan zeven zetels hebben is er geknoeid met de uitslag.”
k besluit om de tijd te doden toch maar even een rondje te gaan lopen. Als eerste stuit ik op de fractievoorzitter van Dem’77, Daisy Dahlman, een ietwat gezette dame van middelbare leeftijd, met een vriendelijk, roodaangelopen gezicht. “Hoge bloeddruk”, had John al eerder gediagnosticeerd van een flinke afstand. Ik ken haar al langer, we hebben gemeenschappelijke vrienden. “Zo Daisy, het moment van de waarheid he?”, zeg ik. “Ach Joop ik ben blij dat die campagnetijd erop zit. Wat kunnen wij eraan doen dat we landelijk weer eens onder vuur liggen? Dat Alexander, onze landelijke voorzitter, is vreemdgegaan? En ik heb zo’n hekel aan campagnevoeren, met je foldertjes weer bij een of ander winkelcentrum staan, hahahaha.” Ze vraagt ietwat nerveus, wellicht door mijn gezichtsuitdrukking: “Hoe hebben jullie deze eerste keer ervaren?” “Wij vonden het prachtig”, zeg ik naar waarheid en uit volle overtuiging: “We hebben zoveel mensen gesproken en zoveel goede tips gekregen over hoe bepaalde zaken anders zouden moeten en kunnen, heel waardevol”. Daisy kijkt me forsend aan en zegt dan: “Joop, onthou één ding, het volk weet nooit wat goed is voor de stad, daarvoor lopen de meningen en belangen veel te veel uiteen. Wij zullen het als politici echt zélf moeten bepalen, ook al is er weerstand. Ik weet dat mijn partij ooit is opgericht om de democratie beter te laten functioneren, maar na enkele jaren bestuurservaring weet ook ik inmiddels wel hoe het wel, én vooral ook hoe het níet werkt.” Dan schalt een stem met het kenmerkende noordelijke accent van burgemeester Koorneef door de ruimte: “Dames en heren, de eerste uitslagen zijn binnengekom’n. Uit de wijken Lange Weiden, Westerfeld en Zentrum.“ Meestal is die eerste uitslag een goede voorspelling voor de einduitslag. Koorneef noemt eerst de zetelverdeling van de gevestigde partijen op. Sommige fractievoorzitters tellen op hun vingers mee. Om te berekenen of ze nog steeds een meerderheid hebben met de zittende coalitie zodat ze door kunnen besturen. “En tot slot Stolz: drie zetels en SSS; eveneens drie zetels”. De ontsteltenis is af te lezen van de gezichten van de raadsleden van de gevestigde partijen. Een zestal raadsleden moet nu uit de raad. Voor de meesten een ramp. Een raadslid van de SDAP klampte me deze week nog aan. Ze stelde me de vraag of ik wel wist dat mijn partij ervoor kon zorgen dat zij als kostwinnaar de enige gezinsinkomsten, het raadsgeld, zou kwijtraken als wij zetels zouden halen. Ik heb mijn schouders opgehaald en gezegd dat geld uiteraard geen reden kan zijn om wel of niet de politiek in te gaan.
Aan de andere kant van de ruimte breekt een oorverdovend gejuich los in het kamp van Stolz en dat van ons. Zés van de 35 zetels voor twee nieuwkomers, voor Solingse begrippen is dat een ware revolutie!
Door Johan Weeber
Heeft u lokaal nieuws uit Gouda of omgeving?
Mail het ons via redactie@degouda.nl
Download nu deGouda App voor iOS en Android
09-09-2018 15:45