Column – Onlangs was ik in de Chocoladefabriek bij een Goudse Klimaatbattle tussen klimaatontkenners en klimaatgekkies.   De zaal zat vol, het publiek was gemêleerd: jong en oud, links en rechts was vertegenwoordigd. Dat gold niet voor de aanwezige politici.  De lokale rechtse en christelijke politici schitterden door afwezigheid. Wellicht veroorzaakt doordat de initiatiefnemers GroenLinks, Partij voor de Dieren, PvdA, en SP waren.
Ik dacht in de aankondiging gelezen te hebben dat onze lokale politici in debat zouden gaan met studenten, maar gelukkig bleek dat niet het geval. De rol van onze politici was gereduceerd tot die van juryleden. Het debat ging tussen een aantal aanstormende jonge linkse politieke talenten, de klimaatgekkies, en hoogbegaafde studenten van Mandeville Academy, de klimaatontkenners. Eerst werd opgewarmd met een kwis, daarna kwamen er een aantal debatronden aan de hand van stellingen. De aanstormende jonge politieke talenten, met zo te horen al de nodige debattrainingen achter de rug, probeerden het publiek te bespelen met gelikte bijdragen.
De hoogbegaafden hadden veelal een mindere performance, maar hun bijdragen getuigden van kennis, waren origineel en niet ingestudeerd. Â Soms waren ze zelfs zo origineel, dat het erop leek dat ze naar de klimaatgekkies waren overgestapt. Hoe dan ook, de klimaatontkenners van Mandeville wonnen al snel de sympathie van het publiek, wat ook uit de applausmeter bleek.
Daarop moest de applausmeter op aanwijzing van onze politici naar een andere plek in het publiek worden verplaatst. Mogelijk zou daar meer applaus voor de gekkies klinken, maar het was tevergeefs. De Mandeville studenten wonnen alle ronden glansrijk. Sportief gaf de politieke jury zich aan het einde van het debat gewonnen door eveneens de ontkenners tot winnaar uit te roepen. Ik heb een kostelijke avond gehad.
Door Johan Weeber
24-02-2020 15:50