Gouda – Een rij oude fietsen staan geparkeerd voor een keurig aangeharkt tuintje. Hier en daar scharrelen onverhoeds lege blikjes bier rond. Een vriendelijke medewerkster leidt me door de gangen, langs deuren met naambordjes. Een van de weinige deuren die hier voor bewoners in het slot zit, leidt naar het kantoor, van waaruit leiding wordt gegeven aan pension ’t Veerhuys, de opvang van het Leger des Heils aan de Livingstonelaan. Het is dit jaar vijftien jaar na de roerige openingsperiode in 2004. Wat doet ’t Veerhuys eigenlijk precies en hoe hangt de vlag er nu bij?
Het is 2004 wanneer het plan voor de opvanglocatie op tafel wordt gelegd in een bijeenkomst met bewoners. Communicatieadviseur van het Leger des Heils Gert Kraaijveld, die vanmiddag aan tafel zit, weet er nog het een en ander van: “Ik heb het hele traject meegemaakt met de verbouwing en de contacten met de buurt, die af en toe wel wispelturig waren”, bevestigt hij. Vandaag zal de aandacht echter uitgaan naar hoe ’t Veerhuys het nu doet; wie wonen er, wat voor diensten worden er geboden en hoe gaat het nu in de buurt? Aan tafel zit ook Simon Wittenbols, de tijdelijk manager van de locatie. Simon, herkenbaar als manager, met een verfijnde uitstraling en overhemd aan, praat ons in vlot tempo bij.
Complexe gevallen
Het pension van het Leger des Heils is een RIBW, een Regionale Instelling voor beschermd Wonen en biedt plaats aan zo’n dertig bewoners. Je kunt het zien als een beschermd wonen instelling om mensen met problemen op meerdere vlakken op te vangen, zo legt Simon uit: “Of psychiatrie, of langdurige dakloosheid, of verslavingszorg, of een licht verstandelijke beperking met psychiatrische ziektebeelden. Wij zijn er voornamelijk voor de wat complexere doelgroepen”.
De bewoners, die hier nadrukkelijk deelnemers worden genoemd (ze nemen actief deel aan hun traject), krijgen intern alleen begeleiding aangeboden. Psychiatrische zorg, de behandeling van een verslaving of dagbesteding worden elders georganiseerd, bij partners als GGZ Rivierduinen, Brijder en Reakt. Toch is het niet de bedoeling dat de bewoners die niet naar de dagbesteding gaan, hier duimen draaien. “Wat we wel doen is interne activiteiten aanbieden zodat mensen overdag iets kunnen doen aan een stukje activering”, zegt Simon. “Dat kan koken zijn, kan de kamer opruimen zijn, of de tuin. We hebben fietsen staan en hebben een periode gehad dat iemand daar heel actief aan bezig was. Zo proberen we mensen een zinvolle dagbesteding te bieden”.
Buren
Het pension is een opvang en mensen hebben hier normale vrijheden, vertelt Gert: “We zijn geen gesloten afdeling. Het is het huis waar mensen gezamenlijk wonen; net als ieder ander hier in de buurt (of waar dan ook) lopen ze in en uit”. De omgang met de omgeving lijkt daarin ook op hoe ieder ander met zijn buren omgaat, schetst hij: “Het is onze boodschap dat we goede buren willen zijn en dat we elkaar moeten weten te vinden. Ik heb ooit verteld dat als mijn zoon hard de radio aanzet, dan hoop ik dat je eerst naar mij komt en in plaats van dat je de politie belt. Als er bij ons iets mis gaat, kom het dan vertellen. Geef ons in ieder geval de kans om daar waar je overlast ervaart het zelf op te lossen”.
Noodzaak
Simon heeft ervaring met het opzetten van nieuwe vestigingen in een wijk en is zich ervan bewust dat het niet om de meest geaccepteerde doelgroep gaat. De opvang bestaat wat hem betreft alleen uit noodzaak. “De politie heeft ook aangegeven: Het is goed dat er een voorziening is als deze in Gouda, want heb je die niet, dan lopen deze mensen op straat”. Dat zijn afwegingen die binnen het Leger des Heils ook worden gemaakt: “Is zo’n locatie als deze nog nodig”, zegt Simon vragenderwijs.
“Met de trend van afname van beschermde woonplekken. Je moet jezelf wel overbodig willen maken als dat mogelijk is. Maar op dit moment hebben we de overtuiging dat we echt een functie hebben in deze stad en in deze regio, omdat deze mensen anders niet op een plekje kunnen wonen, of bij andere zorgorganisaties. De nachtopvang is niet een plek waar je mensen langdurig wilt laten wonen”.
Wanneer Simon vertelt over een voorbeeld van een opbloeiende bewoner wordt hij enthousiast: “Pas geleden was ik in gesprek met groepswerkers. Zij gaven aan, iemand die hier al een aantal jaren hier woonde en in het begin helemaal niet te bewegen was in activiteiten. De man was zo met zichzelf bezig en zijn verslavingsproblematiek. Van lieverlee, door kleine stapjes te zetten werkt hij nu zelfstandig op een boerderij. Het is toch mooi als je kunt terugkijken op zo’n periode: waar zat je toen, waar zit je nu?” glundert hij.
Het is dit jaar 15 jaar geleden dat RIBW ’t Veerhuys aan de Livingstonelaan werd gevestigd. Dit artikel is onderdeel van een onderzoek naar de komst van de instelling en het conflict dat hierbij ontstond met de wijkbewoners. Er is aandacht voor de visie van het pension, de omwonenden en de gemeente Gouda op de situatie. Het verloop van tijd maakt het mogelijk om te kijken naar hoe de situatie zich heeft ontwikkeld tot de huidige en welke lessen er zijn geleerd.
Heeft u lokaal nieuws uit Gouda of omgeving?
Mail het ons via redactie@degouda.nl
Download nu deGouda App voor iOS en Android
08-06-2019 11:55