Gouda – Geboren in Marokko, getogen in Nederland. In de zoektocht naar zijn identiteit legt fotograaf Abdel Hachimi beelden vast van plekken die hem identificeren als Europeaan én Marokkaan. Zo reist hij af naar één van zijn favoriete steden in Europa: Barcelona en vindt hij, zoekend naar zijn roots in Marokko, het voor hem ultieme Marokkaanse gevoel. Vanaf 14 januari is de expositie ‘Twee werelden’ te bewonderen in galerie de KunstKast, Raam 32.
Voor Abdel Hachimi is het lastig de juiste combinatie samen te stellen, een goede balans; een leven in twee werelden. Abdel legt aan de hand van straatfotografie de weg naar zíjn balans vast. “Ik merk dat hoe ouder ik word, hoe meer ik de behoefte heb om plekken in de wereld op te zoeken waar ik mijn identiteit in terug zou kunnen vinden. Want ondanks dat ik sinds mijn vijfde in Nederland woon, voel ik mij nog altijd evenveel Marokkaan en het belangrijkste wat ik met mijn foto’s wil laten zien is: wees trots op de plek waar je vandaan komt.”
Vastleggen
Hachimi is een observeerder. Hij bestudeert de acties en keuzes die mensen maken op straat. Het liefst op straat in de grotere steden waar het druk is en krioelt van de diversiteit. Pas twee jaar geleden besloot hij zijn observaties vast te leggen op beeld en zich te verdiepen in de wereld van straatfotografie. “Ik had geen idee hoe ik het moest aanpakken, of hoe een camera überhaupt werkte. Ik besloot het gewoon een kans te geven en een paar handige tips op Google op te zoeken en mijn intuïtie te volgen. Wat onzeker ben ik uiteindelijk de straat op gegaan, zoekend naar inspiratie. Zoekend naar wat dan ook. Tripjes naar de Randstad kwamen, en latere andere grote steden in Europa, kwamen steeds vaker voor en zo begon ik ook mijn werk te delen op social media. De complimenten of opmerkingen die ik kreeg onder een foto deden mij goed en motiveerde mij om beter te worden.”
“In deze foto komen veel aspecten samen: timing, ervaring, gevoel, thematiek. Alles wat ik twee jaar geleden nog niet van mijzelf had kunnen verwachten, maar na hard werken toch is gelukt. Deze foto is vrij recent, want pas een paar maanden geleden bedacht ik dat er in mijn archief nog één type foto ontbrak: een met mist. De dagen erna hield ik de buienradar goed in de gaten, ik wachtte geduldig af.” Hachimi zijn geduld werd een paar dagen later om zeven uur in de ochtend beloond; een dikke laag mist hing over Gouda. “Ik ben die ochtend uren buiten geweest. Maakte elke foto vanaf elke hoek mogelijk. Ik weet nog dat ik mij zo dankbaar voelde, want hier deed ik het allemaal voor.”
Een jaar geleden reisde Hachimi af naar Marokko. Op zoek naar dé plek waar één van zijn overleden broers het vaak over had. Hij belandde in de grootste oase van Zuid-Marokko: het dorpje Tiout bij het Atlasgebergte. “Behalve dat Tinghir in 1952 het decor was van de Hollywood film Ali Baba en de 40 rovers, en daarom al prachtig was om te bezoeken, voelde ik de geest van mijn broer ook sterk aanwezig, dat was heel bijzonder. Hij had gelijk: wat een mooie plek. Alles kwam hier voor mij bij elkaar. De man op de foto die mij een ritje aanbood op zijn ezel, het uitzicht, de rust; dit voelde voor mij als Marokko.”
