Gouda – Je zou het bijna vergeten nu genderneutrale wc’s worden ingevoerd, transgenders modellenwedstrijden winnen en tv-programma’s het onderwerp hebben omarmd, maar er was een tijd dat het een kwelling was om kenbaar te maken dat je mogelijk in het verkeerde lichaam was geboren, laat staan dat je er medische hulp voor zocht. Zo ook voor Niels van der Draaij, die in transitie zit om van meisje naar jongen te gaan. Hoe kijkt hij aan tegen het veranderen in een man en wat houdt dat voor hem in: man zijn?
Wanneer voelde je je voor het eerst geen meisje?
“Ik was twaalf/dertien jaar toen ik wist dat ik mij geen meisje voelde. Het duurde tot mijn zestiende voordat ik het mijn ouders en vrienden durfde te -vertellen. Mijn ouders staan vanaf moment één -achter mij, dat was zo’n -opluchting.”
Wat deed je beslissen om te veranderen van geslacht?
“Er miste vroeger eigenlijk altijd al iets, maar de -bevestiging kwam toen ik de eerste keer ongesteld was en mijn borsten begonnen te groeien, toen dacht ik bij mijzelf: dit is niks voor mij.”
Wat miste jij aan het niet zijn van een man?
“Het hebben van een lage stem, vooral het passen tussen de jongens/mannen. Jongens wilden niet dat ik meedeed met hen want meisjes waren niet ‘cool’ genoeg.”
Hoe was de overgang voor jou van vrouw naar man?
“Het ging stapje voor stapje en daardoor was het voor de buitenwereld ook prima te volgen. Sinds de hormoonprikken ben ik een stuk zelfverzekerder geworden. Dus de overgang was niet zo zeer zwaar; ik heb steeds meer het idee dat innerlijk en uiterlijk met elkaar gaan matchen.”
Wat was het moeilijkste moment tijdens je transitie?
“Het wachten. Dat is niet -zozeer een moment, maar het -wachten is heel zwaar. Wachten op je -gesprekken, hormonen, je -operaties; er gaan jaren overheen voordat je eindelijk klaar kan zijn met het traject. De slagingskans om volledig tot man gevormd te worden, is groot. En de techniek verbetert nog steeds, zelfs over een jaar of twee kan er alweer vooruitgang zijn geboekt. Maar toch is er nu maar vijftig procent kans op een succesvolle -phalloplastiek operatie, dat is een operatie waarbij met behulp van weefsel elders uit het lichaam, een penis wordt gemaakt. Daarom vind ik het nog waard om te wachten tot de -kansen zijn verbeterd.”
Hoe gaat het ziekenhuis ermee om?
“De mensen van het VUMC gaan er onwijs goed mee om. Ze helpen je heel goed en staan altijd voor je klaar. Het wachten totdat ik in transitie kon gaan, was wel een hoop gedoe. Maar het is het -allemaal waard.”
Hoe kijk jij een tegen mannen aan, wat is voor jou typisch mannelijk?
“Een baard laten staan. Het macho-gedrag, altijd beter/-stoerder/sterker willen zijn dan je -vrienden.”
Je praat er heel makkelijk over, maken mensen er altijd een groot ding van?
“Ja, mensen maken het groter dan het eigenlijk is. Ik ben heel luchtig over mijn transitie, en maak er ook veel grapjes over.”
Wanneer merkte je echt verschil tijdens je transitie? Welk moment is je het meest bijgebleven?
“Ik denk dat ik na drie maanden pas echt verschil merkte, dat is ook het moment dat (een deel van de) onbekenden mij met meneer aanspraken. Het moment dat het meeste voor me betekende, was de dag dat ik mijn roepnaam kon -veranderen en die op al mijn papieren -(legitimatie) kon -zetten. -Voorheen heette ik Marit, nu ben ik Niels.”
Heeft u lokaal nieuws uit Gouda of omgeving?
Mail het ons via redactie@degouda.nl
Download nu deGouda app voor iOS en Android
23-06-2018 05:00