“Het duurde lang voordat ik accepteerde dat ik homoseksueel ben”

Gouda – Jeremy (23) was dertien toen hij voor het eerst merkte dat hij jongens interessanter vond dan meiden. Het sociale netwerk Hyves was populair en op die site keek hij vaker naar foto’s van jongens. Lange tijd ontkende hij zijn gevoelens en hield hij zichzelf voor dat hij biseksueel was. “Ik heb periodes gehad waarin ik mijn toekomst voor me zag met een vrouw
en kinderen.”

Jeremy woont in Waddinxveen en studeert Media, Informatie & Communicatie in Amsterdam. Op zijn dertiende begon zijn zoektocht naar zichzelf en zijn geaardheid. “Als ik contact kreeg met een jongen, voelde dat spannender. Op de middelbare school liep er een jongen rond die ik leuk vond. Ik durfde niets met mijn gevoelens te doen, want ik wist zelf nog niet precies hoe het zat. Als klasgenoten vroegen of ik iemand leuk vond, gaf ik daar geen antwoord op of draaide ik eromheen. Dat maakte het voor -mezelf alleen maar moeilijker. Op mijn zestiende kwam het kantelpunt: ik moest mezelf accepteren.”

Coming-out
De eerste aan wie hij het vertelde, was een goede vriendin. “Zij was verliefd op me. Aan de ene kant voelde ik me gevleid, omdat ze me leuk vond. Maar ik wist ook dat ik dat haar niet kon geven en vertelde dat ik me niet aangetrokken voelde tot meiden. Dat was de eerste stap. Daarna vertelde ik het aan mijn tante, mijn vertrouwenspersoon. Ik worstelde nog steeds met mijn gevoelens, dus zei ik dat ik -biseksueel was. Voor mij was dat veilig, want dan
kon het nog alle kanten op.” Zijn ouders wisten
nog van niets.

“Een keer was er een programma op televisie over homoseksualiteit. Mijn moeder zei dat ze het niet erg zou vinden als iemand uit ons gezin homoseksueel was. Ik werd rood en dacht dat ze iets doorhad.”

Een paar keer stond Jeremy op het punt om het aan zijn ouders vertellen, maar steeds stelde hij het uit. Uiteindelijk stuurde hij zijn ouders een berichtje toen hij ’s avonds laat met vrienden in een pretpark was. “Ik was zeventien, het moest eruit en ik durfde het niet recht in hun gezicht te zeggen. Ik schreef dat ik bi was en dat ik hoopte dat ze het oké vonden. Mijn ouders lagen al in bed. Toen ik de volgende dag thuiskwam, vond ik het doodeng. Wat vonden ze ervan? Gelukkig zeiden ze meteen dat ze altijd achter me staan en van me blijven houden. Wel veranderde hun toekomstbeeld van mij. Ze vroegen zich af of ik wel gelukkig zou worden en of het misschien een experimentele fase was. Op dat moment besloot ik eerlijk te zijn: ik wist zeker dat ik nooit met een vriendin thuis zou komen.”

Zijn vrienden en kennissen ontdekten via Facebook dat Jeremy op mannen valt. “Het liedje Same Love van Macklemore & Ryan Lewis was een hit, een -nummer over het bestrijden van homofobie. Ik zette het filmpje op Facebook en schreef erbij dat dit lied over mij ging. De positieve reacties stroomden -binnen en het was voor iedereen duidelijk.”

Feest van liefde
In Gouda is er met de komst van Roze Zaterdag meer aandacht voor seksuele diversiteit. Dat vindt Jeremy belangrijk. “Het is, net zoals de Gay Pride, een feest van liefde. Het draait om de acceptatie van ieder mens, iedereen kan zichzelf zijn. In Gouda en -omgeving zijn er veel mensen die kritisch naar homoseksualiteit kijken. Dat begrijp ik, maar ik vind dat je elkaar wel de ruimte moet geven om jezelf te kunnen zijn. Misschien heb je een andere seksuele voorkeur, maar je bent als mens nog zoveel meer. Het taboe moet doorbroken worden en daar kan zo’n feest als Roze Zaterdag bij helpen.” Tegelijkertijd vermoedt Jeremy dat er meer voor nodig is om van Gouda een tolerante stad te maken. “Er moet meer positieve aandacht voor homoseksualiteit zijn in het lokale nieuws. En op middelbare scholen moet je open over seksualiteit kunnen praten. Er zijn zoveel jongeren die worstelen met hun identiteit en zij -moeten ergens terechtkunnen.”

Wat hem geholpen heeft om zichzelf te accepteren, is de website Jong & Out, een beveiligde website voor jongeren tot achttien jaar. “Op die website kunnen jongeren die worstelen met hun geaardheid zichzelf zijn en in contact komen met leeftijdsgenoten. Het beste advies dat ik kan geven is: praat erover. Dat helpt om het een plekje te geven. Als je er niet over kunt praten met vrienden of familie, zoek dan -contact met een psycholoog. Dat moet geen taboe zijn, net zoals je geaardheid geen taboe moet zijn.”

Heeft u lokaal nieuws uit Gouda of omgeving?
Mail het ons via redactie@degouda.nl

Download nu deGouda app voor iOS en Android  

23-06-2018 05:00